Παραθέτω παρακάτω το άρθρο του καλού μου φίλου και κουμπάρου στο Κέρδος στις 16/11/2012 υπερθεματίζοντας τις απόψεις του και συμφωνώντας μαζί του 100%.. Δεν είναι στραβός ο γυαλός, εμείς στραβά αρμενίζουμε....
Το βασικό πρόβλημα της Ελλάδας, σύμφωνα με τον επικεφαλής του IFO κ. Ζιν, είναι ότι δεν είναι ανταγωνιστική και αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την υποτίμηση εθνικού νομίσματος. H έκθεση της ΤτΕ για την εξέλιξη του εμπορικού ισοζυγίου 2009-2011 έρχεται να αντικρούσει την άποψη του κ.Ζίν και των συμφωνούντων με αυτόν.
Θα διαπιστώσουν εύκολα ότι μέσα σε ένα τόσο δυσμενές εμπορικά περιβάλλον για την Ελλάδα (άρνηση αποδοχής L/Cs, συναλλαγές μόνο με μετρητά, φόβοι για αθέτηση παράδοσης εμπορευμάτων κλπ) οι Έλληνες εξαγωγείς σημείωσαν αύξηση των εξαγωγών τους κατά 11,5% την περίοδο Δεκ 2009- Δεκ 2010 και κατά 18,5%(!!) την περίοδο Δεκ. 2010- Δεκ 2011.
Είναι πολύ απλοϊκός ο συλλογισμός ότι λόγω της αύξησης των εξαγωγών τα τελευταία δύο χρόνια δεν υφίσταται πλέον θέμα ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων και ουδείς ισχυρίζεται τούτο, αλλά είναι ένα ακλόνητο στοιχείο της άποψης ότι δεν είναι αναγκαία η υποτίμηση (θεωρητικού) εγχώριου νομίσματος για να ανακάμψει η χώρα εμπορικά.
Το χθεσινό άρθρο του Διοικητή της ΤτΕ έρχεται να επιβεβαιώσει το συλλογισμό αυτό.
Ακόμη και η υποτίμηση του (θεωρητικού πάντα) εγχώριου νομίσματος δε θα ήταν δυνατόν να ανταγωνιστεί αντίστοιχα προϊόντα που προέρχονται από την Άπω Ανατολή ή την ευρύτερη περιοχή (πχ Τουρκία) λόγω μιας σειράς άλλων παραγόντων (πχ κόστος παραγωγής για την πρώτη περίπτωση και μέγεθος καλλιεργειών για τη δεύτερη).
Αντίθετα, μια σειρά οργανωμένων και συμπαγών δράσεων με στόχο τη βελτίωση του ευρύτερου οικονομικού εσωτερικού περιβάλλοντος που θα αντικατοπτρίζονται στο κόστος ανά μονάδα προϊόντος θα αποτελούσαν τρομακτικό πλεονέκτημα για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, αρχής γενομένης από τον εξαγωγικό τομέα, που αυτή την περίοδο είναι ο μοναδικός που μπορεί και επιτυγχάνει σημάδια βελτίωσης -όχι μόνο από τη μείωση του λειτουργικού κόστους.
Πολλά και ενδιαφέροντα μέτρα και δράσεις έχουν δει το φως της δημοσιότητας κατά καιρούς και πολλοί –άλλοτε σχετικοί άλλοτε λιγότερο σχετικοί- έχουν ασχοληθεί με το -μόνιμα- φλέγον θέμα της ανάτασης της ελληνικής ανταγωνιστικότητας.
Βεβαίως τα αποτελέσματα δεν εντυπωσίασαν.
Παρά ταύτα και επειδή η αύξηση της ανταγωνιστικότητας είναι τόσο επιτακτική όσο και η βιολογική μας επιβίωση, υπάρχουν συγκεκριμένες δράσεις που θα μπορούσαν εύκολα, άμεσα και με ελάχιστο κόστος να εφαρμοστούν.
Όμως, η εφαρμογή αυτών, δε θα πρέπει σε καμία περίπτωση να ιδωθεί αποσπασματικά και απομονωμένα, αλλά καθολικά ως εργαλεία τακτικής, ενσωματωμένα σε ένα ευρύτερο στρατηγικό πλάνο ανάκαμψης της Ελληνικής Οικονομίας, ενδεχομένως στα πρότυπα της -ήδη δημοσιευθείσης από το Μάρτιο τρέχοντος- μελέτης γνωστού συμβουλευτικού οίκου που βρίσκεται στα χέρια των ιθυνόντων του Υπ. Οικονομικών.
Δράσεις όπως –μεταξύ άλλων:
η μείωση της κρατικής γραφειοκρατίας,
η μείωση της εταιρικής φορολόγησης,
η αποτελεσματικότερη απορροφητικότητα των ευρωπαϊκών κονδυλίων,
ο ουσιαστικότερος έλεγχός τους,
η εκπαίδευση και συνεχής ενημέρωση δυνητικών εξαγωγέων (φυσικών προσώπων ή εταιρειών)
μπορούν κάλλιστα να αποτελέσουν άμεσες και χαμηλού κόστους εργαλεία για την διευκόλυνση των υπαρχόντων εξαγωγέων –όχι περιοριστικά- αλλά και εκείνων που τους ενδιαφέρει η δραστηριοποίηση σε αυτήν την κατεύθυνση.
Δράσεις που σε περίπτωση εφαρμογής τους, το αντίκτυπό τους στο κόστος/μονάδα προϊόντος θα ήταν άμεσο και μετρήσιμο.
Πρέπει να γίνει κατανοητό και ορατό από όλους ότι η δυνατότητα υποτίμησης ενός νομίσματος-ομπρέλα, όπως το Ευρώ, έχει εντός μιας μεμονωμένης οικονομίας/εταίρου έχει σχεδόν ολοκληρωθεί.
Η εσωτερική υποτίμηση που έχει ήδη αποτυπώσει τον αντίκτυπο της μείωσης του μισθολογικού κόστους, δεν μπορεί να δώσει στην οικονομία περισσότερα από όσα έχει ήδη δώσει.
Και έχει προσφέρει αρκετά στην αύξηση των εξαγωγών –έστω και μη γραμμικά.
Η επιμονή όμως σε αυτήν εκτός από τον κοινωνικό αντίκτυπο, τη μείωση της κατανάλωσης, τη μείωση της ρευστότητας, τη μείωση της πιστωτικής επέκτασης, την αδυναμία αποπληρωμής υποχρεώσεων, για να αναφέρουμε ορισμένα αποτελέσματα, δε θα αποτελέσει εφαλτήριο ανάτασης της οικονομίας και θα έχει μάλλον αντίθετα αποτελέσματα.
Το σημαντικότερο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας δεν είναι το νόμισμά της.
Είναι ο εσφαλμένος αυτοπροσδιορισμός της ως ελεύθερη, δυτικού τύπου, καπιταλιστική οικονομία.
Πασχάλης Τερζής, ΜΒΑ (Banking).
Οι απόψεις που παρατίθενται ανωτέρω είναι απολύτως και αυστηρά προσωπικές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου