Μια κουβέντα με τους σπουδαστές μου….

Όπως κάνω εδώ και πολλά χρόνια, στο τέλος κάθε εξαμήνου, κάνω έναν μικρό απολογισμό αυτού που πέρασε και μια κουβέντα με τους σπουδαστές μου για αυτό που έρχεται στο μέλλον… Αυτό που θα τους χαρακτηρίσει ή όχι ως επαγγελματίες και ως ανθρώπους.. Βλέπω και διακρίνω στα μάτια τους την αγωνία , τον ενθουσιασμό , το μεράκι αλλά πολλές φορές και την αλαζονεία των 20 χρόνων..

Πόσο ωραία είναι σαν συναισθήματα όλα αυτά και πόσο μεγάλη δύναμη μπορούν να δώσουν στον καθένα αλλά και πόσο μπορούν να λειτουργήσουν ως βαρίδια στην ζωή τους σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από την δική τους στάση απέναντι τόσο στην ζωή όσο και στο επάγγελμα που διάλεξαν.  

Επειδή θεωρώ το λειτούργημα του εκπαιδευτικού ιερό και την ευθύνη απέναντι στους μαθητές – σπουδαστές φοιτητές του ακόμη ιερότερη σκέφτομαι ότι αυτό που είπε ο Νίκος Καζαντζάκης σχετικά με τον ιδανικό δάσκαλο μεταφέρει ακόμη μια τεράστια ευθύνη στην πλάτη του δασκάλου.. Σύμφωνα με τον Νίκο Καζαντζάκη, «ο ιδανικός δάσκαλος είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να περάσει αντίπερα ο μαθητής του. Κι όταν πια του διευκολύνει το πέρασμα, αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντας τον μαθητή του να φτιάξει δικές του γέφυρες»

Ο ρόλος του δασκάλου είναι το πέρασμα του μαθητή του από τον μύθο στην πραγματικότητα με τέτοιο τρόπο που θα γίνει γέφυρα μεταξύ δύο κόσμων αλλά και με τέτοιο τρόπο που θα δώσει τα εφόδια στον μαθητή να στήσει τις δικές του γέφυρες σύμφωνα με τις δικές του επιλογές και τα δικά του όνειρα. Φυσικά η επιλογή είναι και ευθύνη ! ποτέ μια επιλογή δεν είναι ανεξάρτητη από την ευθύνη που συνεπάγεται αυτή. Είναι πρώτιστο λοιπόν καθήκον κάθε εκπαιδευτικού να μεταφέρει στον μαθητή του την αίσθηση της ευθύνης απέναντι στις επιλογές του αλλά και των συνεπειών που συνεπάγεται η ευθύνη και οι αποφάσεις τους.

Δεν νομίζω ότι υπάρχουν μαγικές συνταγές που μπορούν να κινητοποιήσουν κάποιον ώστε να αλλάξει και να αντιμετωπίσει διαφορετικά την ζωή του πέρα από την δύναμη που μπορεί ο καθένας να αντλήσει από τον εαυτό του, πέρα από την δύναμη που μπορεί να αντλήσει από τα όνειρα και τους στόχους του, πέρα από την διάθεση για συνεχή βελτίωση και ανάπτυξη σε όλα τα επίπεδα..

Αν καθίσουμε και ξαναδιαβάσουμε προσεκτικά τους στίχους ενός από τα πιο αγαπημένα μου ποιήματα (μερικούς τους παραθέτω παρακάτω) το Αν του Κίπλινγκ τότε θα βρούμε τον τρόπο και τον δρόμο που θα μας βοηθήσει να προχωρήσουμε μπροστά ανανεωμένοι , με όνειρα και στόχους και φυσικά περισσότερο προσηλωμένοι και προσγειωμένοι..

«Αν να κρατάς μπορείς το λογικό σου όταν γύρο σου όλοι
το ' χουνε χαμένο και ρίχνουνε γι' αυτό το φταίξιμο σε σένα,
Αν να εμπιστεύεσαι μπορείς τον εαυτό σου,
όταν για σένα αμφιβάλλουν όλοι, αλλά να βρίσκεις ελαφρυντικά ακόμα και για την αμφιβολία τους αυτή……..

Αν να ονειρεύεσαι μπορείς δίχως το όνειρο να κάνεις δάσκαλό σου,
Αν να στοχάζεσαι μπορείς δίχως να κάνεις το στοχασμό σκοπό σου,
Αν το μπορείς το Θρίαμβο και την Καταστροφή να αντικρίσεις
και σε αυτούς τους δυο αγύρτες όμοια να φερθείς……..

Αν μήτε εχθροί μήτε και φίλοι ακριβοί μπορούν να σε πληγώσουν,
Αν όλοι οι άνθρωποι σε λογαριάζουν, όμως πάρα πολύ κανένας,
Αν το μπορείς την ώρα που ο θυμός σου θέλει να ξεσπάσει να κρατηθείς νηφάλιος
και την γαλήνη σου την πρώτη να ξαναβρείς, δικιά σου τότε θα ' ναι η Γη
κι όλα εκείνα που κατέχει, και ότι αξίζει πιο πολύ-
Άντρας σωστός τότε θε να 'σαι, γιε μου!

Πραγματικά θα είναι μεγάλη ευλογία για μένα αν υπήρξα η γέφυρα έστω και για 1 σπουδαστή μου

Αμανιός Εμμ. Αντώνης

Καθηγητής ΙΙΕΚ ΔΕΛΤΑ Θεσσαλονίκης

Σύμβουλος Διοίκησης Green Family AE