Μερικές σκέψεις για την νέα διακυβέρνηση..

Άρθρο του Κυριάκου Χαμουζά

Περάσανε κιόλας περίπου σαράντα  ημέρες, από την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ μιας νέας  κυβέρνησης πρωτοφανούς αποδοχής, και απήχησης του προεκλογικού της  λόγου και των υποσχέσεων ελπίδας που πρόσφερε απλόχερα  ,τηρουμένων των εκλογικών αναλογιών (και του πολιτικού χρόνου)  από το 2009 και μετά.

Δυστυχώς,  όμως παρά την μεγάλη ομολογουμένως αποδοχή και το ευνοϊκότατο κλίμα της κοινής γνώμης που ακόμη πιστεύει ότι κάτι αλλάζει, η συγκεκριμένη κυβέρνηση χαρακτηρίζεται από ατολμία, παθητικότητα και απροσαρμοστικότητα.

Πρώτα από όλα στις εξωτερικό, και στην διαπραγμάτευση με τους δανειστές μας, και το επικοινωνιακό παιχνίδι εντυπώσεων διαφαίνεται ότι η κυβέρνηση επιζητά πολιτική λύση ανάγκης παρά ουσιαστική, βιώσιμη και πραγματική.

Αρκούμαστε σε «ψευτοτσαμπουκάδες» και σε παιχνίδια εντυπωσιασμού , και  ποντάρουμε  η για να είμαστε ακριβείς « μπλοφάρουμε»  κυρίως στηριζόμενοι στο γεγονός ότι οι εταίροι μας θέλουν στην Ευρωζώνη. Μιλά εύηχα για «εθνική αξιοπρέπεια» γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι η χώρα δεν μπορεί να αποπληρώσει μόνη της τις δανειακές της υποχρεώσεις.

Δυστυχώς, αποδείχθηκε περίτρανα στις πρόσφατες διαπραγματεύσεις με τους εταίρους ότι δεν υπήρχε plan B, αλλά και συγκεκριμένη οικονομική στρατηγική αναδιάρθωσης σε αναπτυξιακές βάσεις της ελληνικής οικονομίας

Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται απο την μη ύπαρξη σοβαρού και κοστολογημένους προγράμματος εξόδου από την κρίση και το μνημόνιο (που εξαγγελλόταν επαναλαμβανόμενα και ευλαβικά καθόλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου).

Οι εταίροι μας όμως δείχνουν «αδυναμία» στους αριθμούς.

Στο εσωτερικό, το βάρος δίνεται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα με εξαγγελίες επαναπροσλήψεων , επαναλειτουργίας της Ε.Ρ.Τ επιλεκτικές αυξήσεις με την μορφή επιδομάτων σε συγκεκριμένες εργασιακές ομάδες (Δ.Ε.Η) και ακατάσχετη  (εμφανώς περιορισμένη πλέον) παροχολογία για όλους και για όλα.

Για τον Ιδιωτικό Τομέα και τους πάνω από 1.500.000 εκατομμύρια ανέργους (εκ των οποίων η πλειοψηφία νέων ανθρώπων) φυσικά ούτε λόγος λες και πρόκειται για παιδιά κατώτερου θεού. Η δημιουργία ευνοϊκού κλίματος για την προσέλκυση επενδύσεων και την συνεπαγόμενη δημιουργία των νέων «πολυπόθητων» χρονικά θέσεων εργασίας καπελώνεται η υπερσκελίζεται από τις κρατικοποιήσεις και στην περαιτέρω διεύρυνση του κρατικού τομέα,  που ιδεολογικά αποτελούσε την αδυναμία της ελληνικής αριστεράς διεκδικώντας το δικό της κομμάτι στο ρουσφετολογικό χάρτη.

 Συντηρώντας δηλαδή το αρτηριοσκληρωτικό κατεστημένο του 60% και άνω της δραστηριότητας της Ελληνικής Οικονομίας.

Την ίδια στιγμή στην πραγματική οικονομία ΄ η ρευστότητα έχει περιοριστεί στο ελάχιστο, οι τράπεζες χρηματοδοτούνται μέσω του ΕLA, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα  αγοράζει κρατικά ομόλογα  παρέχοντας σημαντική ρευστότητα στα κράτη- μέλη της ευρωπαϊκής οικογένειας και εμείς σαν χώρα είμαστε εκτός, το δημοσιονομικό κενό μεγαλώνει μέρα με την μέρα,  η  εισπραξιμότητα των εσόδων του κράτους  βαίνει συνεχώς μειούμενη (αποτέλεσμα κυρίως της τακτικής και της πεποίθησης του δεν πληρώνω) και η ανεργία εξακολουθεί να μεγαλώνει σαν θηρίο χτυπώντας κυρίως ευπαθής κοινωνικά ομάδες και τους νέους ανθρώπους..

Επιζητείται επίτευξη συμφωνίας άμεσα για να λυθεί το χρηματοδοτικό πρόβλημα που πολύ σύντομα (τέλη Απριλίου θα βρούμε μπροστά μας….. χωρίς ερασιτεχνισμούς και με όραμα οικονομικής ανασυγκρότησης).

 Η Ιρλανδία (χώρα και αυτή του μνημονίου που βγήκε στις αγορές) της ανάπτυξης του 5% μας  δείχνει ξεκάθαρα το δρόμο…. Λιγότερο Κράτος, Λιγότεροι Φόροι στις επιχειρήσεις περισσότερη ελευθερία…….

Υ.Γ Θεού θέλοντος θα τα λέμε συχνά….

ΚΥΡΙΑΚΟΣ Μ. ΧΑΜΟΥΖΑΣ

Οικονομολόγος-Τραπεζικός, Εκλεγμένος μέλος της Σ.Τ.Α του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, Εκπρόσωπος  του  Οικονομικού Επιμελητηρίου στην Ζώνη Καινοτομίας και Ανάπτυξης της Περιφερείας Κεντρικής Μακεδονίας, Υπεύθυνος Τομέα Οικονομίας Ν.Δ Β΄ Περιφέρειας Θεσσαλονίκης.