Μέσα στην παρατεταμένη οικονομική
κρίση που ζήσαμε τα τελευταία 10 χρόνια και με την ακόμη μεγαλύτερη κρίση που
ζούμε αυτήν την περίοδο με την πανδημία του covid-19, που έχει καθηλώσει την παγκόσμια οικονομία, αλλά και
επανακαθόρισε τις σχέσεις και τις προτεραιότητές μας σαν ανθρώπων και
κοινωνιών, μια
ανάγνωση της πυραμίδας των αναγκών του Maslow είναι ιδιαίτερα
διδακτική και επίκαιρη.
Σύμφωνα με τον A.Maslow οι ανάγκες των ανθρώπων κατατάσσονται σε 5
διαφορετικά επίπεδα τα οποία αναπτύσσονται με την μορφή πυραμίδας και με το
χαρακτηριστικό ότι ανάλογα με την φάση στην οποία βρίσκεται η ζωή μας μετακινούμαστε
ανεβαίνοντας ή κατεβαίνοντας σε αυτά. Βάση της πυραμίδας των αναγκών
του Maslow είναι οι βιολογικές ή φυσικές ανάγκες των ανθρώπων. Οι
ανάγκες δηλαδή που σχετίζονται με την βιολογική του επιβίωση. Ακολουθούν οι
ανάγκες ασφάλειας που σχετίζονται με την γενικότερη ασφάλεια που έχει ένας άνθρωπος
και πως αυτή εξασφαλίζεται στην ζωή του. Στο επόμενο επίπεδο βρίσκονται οι
κοινωνικές ανάγκες δηλαδή οι ανάγκες που σχετίζονται με την ένταξη των ανθρώπων
σε μια κοινωνία. Οι ανάγκες αυτοεκτίμησης που σχετίζονται με την αναγνώριση και
την αποδοχή από τα άλλα μέλη και τέλος στο ανώτερο επίπεδο βρίσκονται οι
ανάγκες αυτοπραγμάτωσης ή αυτοολοκλήρωσης που σχετίζονται με την ατομική
πληρότητα του καθενός, η ικανοποίηση δηλαδή που απολαμβάνει κανείς μέσα από την
προσωπική του ολοκλήρωση. Όλες αυτές οι ανάγκες αποτελούν ισχυρά κίνητρα ώστε
οι άνθρωποι να δρουν και να ικανοποιούν το ελάχιστο σε κάθε επίπεδο αναγκών. Ο Maslow πίστευε ότι όταν μια ανάγκη είναι ανικανοποίητη σε ελάχιστο
επίπεδο μόνο τότε θα αποτελέσει κίνητρο για τον καθένα μας να δράσουμε ώστε να
την ικανοποιήσουμε (π.χ. θα
αγοράσουμε τρόφιμα όταν διαπιστώσουμε έλλειψη, όταν πεινάσουμε).
